Η πρόσφατη τρομοκρατική ενέργεια με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού έξω από τον Ι.Ν. Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι αποτελεί άλλη μια υπέρβαση των εσκαμμένων στην σημερινή χρεοαποικιακή ελλαδική κοινωνία. Για δεκαετίες τώρα, το φαινόμενο των «γνωστών-αγνώστων» που ρήμαζαν τις συνοικίες της Αθήνας αποτελούσε μελανό σημείο για την ποιότητα ζωής και ασφάλειας των πολιτών, προκαλώντας θυμηδία στο διεθνές περίγυρο.
Ακραίες ομάδες αντιεξουσιαστών ή μορφώματα εξωκοινοβουλευτικών κινημάτων (χωρίς να αποκλείεται και η δράση πρακτόρων και προβοκατόρων) επιδίδονται ατιμώρητα σε βιαιοπραγίες, καταστροφή δημόσιας περιουσίας, την κατάργηση όλων των νορμών κοινωνικής συμβίωσης και ευταξίας, δείχνοντας να κυριαρχούνται και να εμπνέονται από τα πλέον πρωτόγονα ένστικτα. Με το πέρασμα του χρόνου, καθιερώθηκε ο συγκεκριμένος τρόπος άκρως αντικοινωνικής συμπεριφοράς περίπου ως εναλλακτική πρόταση πολιτότητας. Η προβολή που απολαμβάνουν οι πρωταγωνιστές των επεισοδίων σε συνδυασμό με την σχετική ατιμωρησία και το κλείσιμο του ματιού εκ μέρους κάποιων πολιτικών παρατάξεων έχουν δημιουργήσει έναν τρόπο τινα αστικό μύθο για τα κινήματα αυτά και τα ιδανικά από τα οποία τάχα εμφορούνται.
Οι λέξεις «επανάσταση», «ταξική πάλη», «αγώνας», κτλ. επαναλαμβάνονται περίπου ως επικλήσεις (ωσάν ινδικές μάντρες), αλλά στην ουσία αποτελούν «έπεα πτερόεντα», κουφά και κενά περιεχομένου. Συνήθως, τα θύματα αυτών των ακραίων ενεργειών είναι άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου (όπως συνέβη και στην έκρηξη έξω από τον Αγ. Διονύσιο), που υπήρξαν θύματα εις διπλούν, πρώτον, ενός συστήματος ανίκανου να τους παράσχει την στοιχειώδη προστασία και δεύτερον, μιας αρρωστημένης νοοτροπίας που στοχοποιεί τα ίδια στρώματα που διατείνεται ότι θέλει να χειραφετήσει. Όπως και να’ χει, ειδικά λόγω της δράσης κάποιων στοιχείων αυτών σε χώρους της εκπαίδευσης ή συγκέντρωσης νέων ανθρώπων, τείνει να δημιουργηθεί μια ψεύτικη εικόνα που ωραιοποιεί επικίνδυνα πράγματα και καταστάσεις. Αν συνδυαστεί η κίβδηλη εικόνα αυτή με την πολεμική που εξαπολύεται εις βάρους παραδοσιακών στοιχείων του Ελληνισμού που είναι αδιαίρετα συνδεδεμένα με την διαχρονική ταυτότητα του Γένους, η επιρροή που ασκείται θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εκφυλιστική.
Σεβασμός στο «ιερό» αναπόσπαστο στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας
Ασχέτως πολιτικών πιστεύω ή κομματικής προέλευσης, ιστορικά υπήρχαν κάποιες σταθερές αξίες που μοιράζονταν όλοι οι Έλληνες, όπως η αγάπη για την οικογένεια, η φιλοπατρία (έστω και σε τοπική ή κοινοτική μορφή), ένα κοινό περί του δικαίου αίσθημα, κτλ. Αναμφίβολα, ο σεβασμός για το «ιερό» ανήκει κι αυτός στην ανωτέρω κατηγορία. Από αρχαιοτάτων χρόνων, οι ναοί ήταν οι κατεξοχήν χώροι παροχής ασύλου και η ιεροσυλία υπήρξε κάτι το παγκοίνως καταδικαστέο.
Τα τελευταία χρόνια, οι σταθερές αυτές αξίες υφίστανται μια βίαια μεταβολή. Ο πόλεμος κατά του σταυρού και των εικόνων (π.χ., αποκαθήλωση του σταυρού από την παραλία Απελλή στην Μυτιλήνη), η διακοπή των ιερών ακολουθιών από δήθεν αντιεξουσιαστές, η βεβήλωση εκκλησιών και πλέον, η άσκηση τρομοκρατίας κατά των πιστών με την στοχοποίηση ναών με βόμβες μεταφέρουν το πεδίο δράσης σε απαγορευμένες ζώνες. Εάν επιτραπεί η βεβήλωση των ιερών ναών του τόπου και η κατάργηση της ασυλίας όσων καταφεύγουν σε αυτούς, δεν στοχοποείται μόνο ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας (παπάδες ή «θεούσοι» ή όπως αλλιώς τους αποκαλεί ο δήθεν ριζοσπαστικός παλιμβαρβαρισμός), αλλά ένα αρχέγονο κομμάτι του συλλογικού μας εαυτού.
Αντικρίζοντας το θηριό που κρύβεται πίσω από τον καθρέπτη
Εάν κάποιοι θεωρούν την επίθεση κατά των ναών και των πιστών που εισέρχονται εντός αυτών ως πεδίο δόξης λαμπρό για να αναπτύξουν τον αρρωστημένο ιδεοληπτικό αγώνα τους, δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, να δουν το έργο των τούρκων εθνικιστών και ισλαμοφασιστών στην Μικρά Ασία, την Κύπρο και αλλού, για να διαπιστώσουν με ποιους πράγματι ομοιάζουν και ποιους στόχους στα αλήθεια εξυπηρετούν.
Στο κάτω-κάτω της γραφής, κι ο καουμπόι της Marlboro μπορεί να ασκούσε μια γοητεία με το ύφος του και τον μύθο που αναπτύχθηκε γύρω του, αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι η ψευδαίσθηση που δημιούργησε υπήρξε άκρως καρκινογόνα και θανατηφόρα για όσους παρασύρθηκαν (αλλά και τους γύρω τους) από την κιβδηλεία.
