Θέλεις αλλαγή; Ξεκίνα πρώτα με τα του οίκου σου! Υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια ένα βίντεο από μια ομιλία ενός Αμερικανού ναυάρχου ονόματι Ουίλιαμ Μακρέιβεν σε τελετή αποφοίτησης στο Πανεπιστήμιο του Τέξας το 2014, το οποίο έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές. Στο βίντεο, ο ναύαρχος των αμερικανικών δυνάμεων ΟΥΚ τονίζει στους αποφοιτήσαντες το εξής απλό: «Αν θέλεις να αλλάξεις το κόσμο, ξεκίνα με το να στρώσεις το κρεβάτι σου». Τους εξηγεί ότι εάν στρώνουν το κρεβάτι τους κάθε πρωί, θα έχουν αρχίσει την μέρα τους ήδη εκπληρώνοντας έναν μικρό στόχο, ο οποίος θα ανοίξει τον δρόμο για την εκπλήρωση και άλλων στόχων κατά την διάρκεια της ημέρας. Κι αν ακόμη τύχει η μέρα τους να πάει στραβά, θα γυρίσουν σπίτι σε ένα στρωμένο κρεβάτι, που περιποιήθηκαν οι ίδιοι με τα χέρια τους, μαζί με την ελπίδα ότι η αυριανή ημέρα θα είναι καλύτερη. Επίσης, θα γνωρίζουν εκ πείρας ότι τα μικρά πράγματα στην ζωή μετράνε, και αν δεν τακτοποιήσουν πρώτα τα μικρά, δεν θα μπορέσουν ποτέ να διαχειριστούν τα μεγάλα!
Η συμβουλή αυτή μοιάζει πολύ επίκαιρη, τώρα που η Τουρκία δείχνει έτοιμη να κλιμακώσει και άλλο την παραβατική συμπεριφορά της και τις προβοκάτσιες της εις βάρος της Ελλάδος. Η χώρα μας προσπαθεί να διαχειρισθεί τις υβριδικές απειλές που εξαπολύει το τουρκικό κράτος (οι οποίες θα μείνουν σταθερές και θα εντείνονται είτε κυβερνάει ο σουλτάνος Ερντογάν, είτε οι κεμαλιστές, είτε οι ισλαμοφασίστες γκρίζοι λύκοι), αλλά το κρεβάτι της παραμένει άστρωτο. Και έτσι με τα τσαρούχια που κοιμάται η εκάστοτε ηγεσία της, δεν πείθει η Ελλάς ούτε τους συμμάχους της, ούτε τους εχθρούς, ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της και την εδαφική ακεραιότητά της με όποιο κόστος.
Αξιολογώντας την κατάσταση από το εξωτερικό
Η κατάσταση στο εσωτερικό επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις από το εξωτερικό. Φυσικά, όταν γίνονται ανεκτές βίαιες και αντικοινωνικές συμπεριφορές στο εσωτερικό από μεμονωμένες ομάδες, οι οποίες αποτελούν μια ισχνή μειοψηφία στην κοινωνία και έχουν ως βασικό γνώρισμα το θράσος, οι εξωτερικοί «ταραξίες» και «πειρατές» κρατούν σημειώσεις και εξάγουν χρήσιμα συμπεράσματα.
Εφόσον μια κατάσταση ανομίας γίνεται αποδεκτή στο εσωτερικό, με αποτέλεσμα οι φορολογούμενοι και πανταχόθεν βαλλόμενοι πολίτες να υποφέρουν και να υφίστανται ζημιές προκειμένου να περάσει η ψυχανωμαλία και το γινάτι του κάθε εκβιαστή, ο οποίος είναι έτοιμος να ωθήσει μια κατάσταση στα άκρα, τότε οι προοπτικές για την έξωθεν αμφισβήτηση είναι ακόμη μεγαλύτερες, όπου υπάρχει και η εμπλοκή και άλλων αστάθμητων παραγόντων και ασκείται και πίεση από εξωγενείς παράγοντες σε πολλαπλά επίπεδα.
Ενδεικτική είναι η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια, με ολιγομελής συλλογικότητες να προκαλούν δυσανάλογες για το μέγεθός τους φθορές και να τρομοκρατούν φοιτητές, ακαδημαϊκό προσωπικό και απλούς πολίτες, οι οποίοι, εν αντιθέσει με εκείνους, και ένσημα έχουν συγκεντρώσει και συμβάλλουν στον κοινό (δημόσιο) κορβανά, κατά πάσα πιθανότητα, έχοντας ήδη συνεισφέρει περισσότερο απ’ όσο έχουν απολάβει.
Εικόνες ντροπής από τα πανεπιστήμια
Δυστυχώς, οι εικόνες ντροπής επαναλαμβάνονται στο ίδιο μοτίβο εδώ και δεκαετίες, χωρίς να αλλάζει τίποτε ουσιαστικά, και αυτό προκαλεί ζημιά όχι μόνο στην δημόσια εικόνα της ελληνικής πολιτείας, αλλά και στην αξιοπιστία των αποτρεπτικών μηχανισμών που διαθέτει το κράτος. Ο βανδαλισμός της υπό κατασκευή βιβλιοθήκης στο Τμήμα Βιολογίας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η γενικότερη εικόνα των χώρων που τελούν υπό κατάληψη αρκούν για να καταρρίψουν κάθε επιχείρημα ότι η αναληφθείσα δράση, που δήθεν αποκαλείται «ακτιβισμός», εξυπηρετεί κατ’ ελάχιστον ευγενείς σκοπούς ή πραγματοποιείται υπέρ του γενικότερου καλού.
Πρόκειται καθαρά περί επικράτησης των πλέον ενστικτωδών ατομικών ενορμήσεων, της άλογης επιθυμίας επικυριαρχίας επί ξένου σώματος, της αυτοεπιβεβαίωσης διαμέσου της επιβολής.
Σε τι ακριβώς διαφέρει ή τουρκική θρασύτητα από αυτή των εγχωρίων τραμπούκων; Τα μεταξύ τους κοινά είναι πολύ περισσότερα απ’ όσα τους χωρίζουν!
Οπότε, η ανοχή των εκάστοτε ελλαδικών κυβερνήσεων στις ακρότητες μεμονωμένων τάχα και φοιτητικών συλλογικοτήτων διαιωνίζει την τουρκική αντίληψη ότι η ελληνική πολιτεία χαρακτηρίζεται από ατολμία όσον αφορά στην επιβολή δημόσιας τάξης και εφαρμογής των νόμων και ότι δεν διαθέτει την βούληση να αντιμετωπίσει τους ταραξίες.
Η ανοικοκυροσύνη του ελληνικού κράτους βάζεις την χώρα σε κίνδυνο
Ουδείς αμφιβάλλει ότι τα εργαλεία για την εξουδετέρωση της ακραίας αυτής συμπεριφοράς υπάρχουν. Ομοίως, ουδείς αμφιβάλλει ότι τα επιχειρησιακά στελέχη διαθέτουν την ικανότητα να φέρουν την αποστολή εις πέρας. Το κρίσιμο ερώτημα αφορά στις κατευθυντήριες οδηγίες των πολιτικών τους προϊσταμένων.
Παρά τις προσπάθειες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να αναβαθμιστούν και να επιτύχουν την αποτροπή του τουρκικού επεκτατισμού διαμέσου ποιοτικότερων όπλων, είναι προφανές ότι η όποια υπεροχή τείνει να εξουδετερωθεί όσο είναι πεπεισμένοι οι Τούρκοι ότι η Ελλάς δεν πρόκειται να αξιοποιήσει την ποιοτική διαφορά που διαθέτει, ό,τι και να κάνουν εκείνοι. Γι’ αυτό και τραβάει συνεχώς το σκοινί και αποθρασύνεται μέρα με την μέρα.
Και επειδή εάν η κατάσταση φτάσει στο πεδίο των μαχών, θα έχει ήδη ξεφύγει, καλό είναι η Ελλάς να διασκεδάσει την αντίληψη αυτή δρώντας προληπτικά, διορθώνοντας έτσι ένα χρόνιο πρόβλημα που έχει καταλήξει να είναι ανοικτή πληγή.
Αν η ελληνική πολιτεία «στρώσει το κρεβάτι της» και τακτοποιήσει επιτέλους το πρόβλημα με εκείνους που εκμεταλλεύονται την φοιτητική ασυλία, ρημάζοντας τα πανεπιστήμια και τις πόλεις, θα έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα για την αλλαγή του προφίλ της τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό.
Θα μπορούσε να γίνει η αρχή με την αυστηροποίηση του νόμου για όσους φοιτητές θα συλλαμβάνονται επ’ αυτοφόρω να προβαίνουν σε καταστροφές του πανεπιστημιακού χώρου. Η επιβολή διοικητικού πρόστιμου μέσω ΔΥΟ στους υπεύθυνους για την πρόκληση ζημιάς θα ήταν μια καλή αρχή. Η δια βίου αναστολή της φοιτητικής ιδιότητος οποιουδήποτε συλληφθεί για δεύτερη φορά συμμετέχοντας σε τέτοιους είδους ενέργειες θα αρκούσε να προστατέψει τα πανεπιστήμια και την δημόσια εικόνα της χώρας.
Ας στρώσει επιτέλους η πολιτεία το κρεβάτι της
Υπάρχουν, βέβαια, και θύματα εκτός πανεπιστημίου. Για παράδειγμα, μια ομάδα βανδάλων κατέστρεψαν τα γραφεία του κόμματος «Πατριωτική Ένωση» στην οδό Τσιμισκή 123 στην Θεσσαλονίκη, το απόγευμα της Πέμπτης 26 Μαΐου λίγο μετά τις 19:30, κατά την διάρκεια πορείας, με την Ελληνική Αστυνομία να μην διαθέτει ούτε έναν δικυκλιστή ή πεζό αστυνομικό να περιφρουρεί τον χώρο.
Ομοίως, προ ημερών, μυριάδες εργαζόμενοι συμπολίτες μας στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη ταλαιπωρήθηκαν χωρίς λόγο, πήζοντας μέσα στην κίνηση, επειδή μια χούφτα ιδεοληπτών αποφάσισε να πραγματοποιήσει διαδήλωση στο κέντρο της πόλης, εμποδίζοντας την κυκλοφορία, παρόλο που ο νόμος προβλέπει να παραμένει ανοικτός ο αυτοκινητόδρομος σε τέτοιες περιπτώσεις για να εξυπηρετούνται οι οδηγοί και όσοι μετακινούνται.
Στις ανωτέρω περιπτώσεις, εκτός από την θρασύτητα των δραστών, υπάρχει και η ευθύνη των πολιτικών προϊσταμένων, που ανέχονται τέτοιου είδους φαινόμενα εις βάρος τρίτων, τα δικαιώματα των οποίων, προφανώς υστερούν απέναντι σε εκείνα των «ακτιβιστών».
Πρόκειται για το ίδιο λάθος που έκαναν οι πολιτικοί με τις βραχονησίδες μας, θεωρώντας ότι δεν αξίζει να υπερασπιστεί κάτι τόσο μικρό. Μόνο που μετ’ ου πολύ, βρέθηκε η Ελλάς αντιμέτωπη με τουρκικές απαιτήσεις για την αποστρατιωτικοποίηση του συνόλου των νησιών του Αιγαίου και την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επ’ αυτών.
Ως εδώ με τα άστρωτα κρεβάτια. Καιρός να απαιτήσει σύσσωμος ο Ελληνισμός να στρώνει η πολιτική ηγεσία το κρεβάτι της, γιατί το αποτέλεσμα αφορά όλους.
