Η είδηση που δημοσιεύτηκε στον «Εθνικό Κήρυκα» στις 6 Οκτωβρίου 2022 ότι η διαμάχη στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης συνεχίζεται, με την οδό της δικαστικής επίλυσης να μοιάζει με μονόδρομο, προκαλεί τουλάχιστον απογοήτευση και απαισιοδοξία για την δυνατότητα της οργανωμένης Ομογένειας να παίξει κάποιον σημαίνοντα ρόλο σε επίπεδο σαν κίνημα βάσης στο άμεσο μέλλον. Τα αίτια της διαμάχης δεν απασχολούν τόσο, όσο η απροθυμία ή ανημποριά να ξεπεραστεί η συγκεκριμένη διένεξη χωρίς να πολωθεί η κατάσταση σε τέτοιο σημείο που να οδηγεί την οργάνωση σε παράλυση και καταφυγή σε ακραίες λύσεις, όπου, την λύση θα δώσουν εξωθεσμικοί παράγοντες, με μια ή το πιθανότερο όλες τις πλευρές να βγαίνουν χαμένες.
Σε ένα υγειές περιβάλλον, οι διαφορές που αναπόφευκτα προκύπτουν μέσα σε συλλογικότητες λύνονται με συνεργασίες και συμβιβασμούς που εξυπηρετούν κοινούς στόχους. Έτσι, οι διαφορές συμβάλλον στην διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας μέσα από εποικοδομητικές πρακτικές επίλυσής τους. Σε αντίθετη περίπτωση, ο οργανισμός πέφτει σε δυσλειτουργικότητα και απειλείται άμεσα η συνοχή και το μέλλον του.
Οι περιστάσεις απαιτούν ενότητα, όχι διχόνοια
Η εν λόγω διένεξη γίνεται κατά την χρονική συγκυρία όπου κλιμακώνεται η τουρκική επιθετικότητα κατά της Ελλάδος, τόσο σε ρητορικό επίπεδο, όσο και επιχειρησιακά, με σωρεία υπερπτήσεων επί ελληνικού εδάφους και απόπειρα σφετερισμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο Πέλαγος. Ο διεθνής τύπος κάνει αναφορές για σχεδιαζόμενη επιχείρηση δολιοφθοράς εκ μέρους τουρκικών επίλεκτων μονάδων εντός ελληνικής επικράτειας, ενώ οι αποδείξεις ότι οι τουρκικές αρχές μεθοδεύουν την αποστολή ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών στην πατρίδα μας, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές των ίδιων των μεταναστών, ως μέρους του υβριδικού πολέμου που διεξάγουν κατά της Ελλάδος, πληθαίνουν με την μέρα.
Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και το διπλωματικό προσωπικό μάχονται καθημερινά για να αντιμετωπίσουν τις πολλαπλές τουρκικές απειλές. Στο πλευρό της Ελλάδος μάχονται, από το δικό τους μετερίζι το ελληνοαμερικανικό λόμπι, με μπροστάρη τον κ. Ζεμενίδη και μεγάλοι φιλέλληνες, όπως, μεταξύ άλλων, ο Αμερικανός γερουσιαστής κ. Ρόμπερτ Μενέντεζ. Ο άχρι τούδε αποκλεισμός της Άγκυρας από το πρόγραμμα αναβάθμισης και αγοράς νέων πολεμικών αεροσκαφών F-16 είναι απόδειξη της τεράστιας συμβολής τους.
Δυστυχώς, στην κρίσιμη αυτή συγκυρία, η Ομοσπονδία απουσιάζει, λόγω των γνωστών προβλημάτων της. Στην πανελλήνια συστράτευση που χρειάζεται για να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι για την Ελλάδα, αλλά και τα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν την Ομογένεια, η Ομοσπονδία δεν δύναται να συμμετάσχει διότι δείχνει ανήμπορη να λύσει τα εσωτερικά της προβλήματα. Υπό αυτήν την έννοια, οι άμεσα εμπλεκόμενοι εμφανίζονται κατώτεροι των περιστάσεων.
Κρίση ακρισίας
Δεν αμφισβητείται η ηθική ακεραιότητα κανενός, ούτε οι αγαθές προθέσεις τους. Αυτά όμως δεν αρκούν από μόνα του όταν κατέχεις ένα αξίωμα. Χρειάζεται και σωστή κρίση… για την οποία, μπορούμε να εκφράσουμε σοβαρές επιφυλάξεις, αν εξετάσουμε τις πράξεις των εμπλεκομένων προσώπων. Είναι ασύλληπτο, σχεδόν εξοργιστικό, ότι ενώ οι εξελίξεις γύρω μας τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα, δημιουργώντας άγνωστες για τον Ελληνισμό εξελίξεις, οι εμπλεκόμενοι στον εσωτερικό αναβρασμό της Ομοσπονδίας εμμένουν να κλειδαμπαρώνονται στον μικρόκοσμό τους και να τσακώνονται, αρνούμενοι να δουν την μεγάλη εικόνα. Ότι οι εξελίξεις απαιτούν ενότητα και συντονισμένες κινήσεις και δεν υπάρχει η πολυτέλεια για εσωτερικές διχόνοιες.
Μέχρι τώρα, η Ομοσπονδία ήταν επιφορτισμένη με την διοργάνωση της ετήσιας παρέλασης για την 25η Μαρτίου στην εμβληματική 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Μολονότι, ως οργάνωση, δεν κατόρθωσε να επεκτείνει την δράση της και σε άλλους κρίσιμους τομείς του κοινοτικού βίου της παροικίας, το γεγονός ότι ήταν υπεύθυνη για την μεγαλύτερη ελληνική παρέλαση των ΗΠΑ, παρ’ όλα τα επιμέρους προβλήματά της, επεφύλασσε έναν ξεχωριστό ρόλο για την Ομοσπονδία στα ομογενειακά δρώμενα.
Πέρυσι, η εσωτερική διχόνοια στην Ομοσπονδία παραλίγο να θέσει την διεξαγωγή της παρέλασης σε κίνδυνο. Πραγματοποιήθηκε, τελικά, με σχεδόν τρίμηνη καθυστέρηση, χάρη στην βοήθεια ουδέτερης επιτροπής που σχηματίστηκε με έξωθεν παρεμβάσεις. Φέτος, άραγε, θα έχουμε την ίδια αγωνία για την τύχη της Παρέλασης;
Διότι, εάν, λόγω δικαστικής διαμάχης, η Ομοσπονδία δεν μπορέσει να ανταποκριθεί στην μοναδική, ουσιαστικά, ευθύνη της, θα στερηθεί και λόγο ύπαρξης. Πολύ απλά, θα την ξεπεράσουν οι εξελίξεις, αν δεν την έχουν ήδη ξεπεράσει.
Θα μπορούσε κανείς να προτείνει την λύση της κλήρωσης, ως μια δημοκρατικότατη διέξοδο από την παρούσα κρίση. Άλλωστε, αυτήν την μέθοδο χρησιμοποιεί η ίδια η Ομοσπονδία για να καθορίσει την σειρά των συμμετεχόντων στην ετήσια Παρέλαση. Γιατί να μην εφαρμοστεί και στην ανασύνθεση της διοίκησής της, ώστε να επανέλθει σε ομαλή λειτουργία;
Εξάλλου, ο θεσμός της κλήρωσης χρησιμοποιήθηκε και στην αρχαία Αθήνα, κατά τον «χρυσό αιώνα», όταν έφθασε το πολίτευμα στην ακμή της. Εφ’ όσον προκύπτουν προβλήματα με την εκλογική διαδικασία και αμφισβητούνται τα αποτελέσματα, η ανάδειξη μιας διοίκησης μέσα από κλήρωση θα αποτελούσε έναν δίκαιο τρόπο αναδιανομής της εξουσίας και θα συνέβαλε στην ανανέωση του θεσμού. Η θητεία των αξιωματούχων θα μπορούσε να μειωθεί, ώστε η εναλλαγή εξουσίας να γίνεται συχνότερα και οι αποφάσεις του διοικητικού οργάνου θα μπορούσαν να συναποφασίζονται σε τακτικά διαστήματα από την ολομέλεια.
Εάν οι επικεφαλής των αντιμαχόμενων παρατάξεων παραιτούνταν από τις αρχηγικές φιλοδοξίες τους, η κατάσταση θα οδηγείτο σε ύφεση και θα εξασφαλιζόταν η απαραίτητη περίοδος προσαρμογής ώστε να ξαναβρεί η Ομοσπονδία τον βηματισμό της. Θα ήταν μια πράξη ευθύνης, η οποία θα διέσωζε το εναπομείναν κύρος της Ομοσπονδίας και θα στεκόταν ως ένα ωραίο παράδειγμα για την Ομογένεια.
Σε διαφορετική περίπτωση, εάν οι αντίπαλες παρατάξεις θέσουν την προσωπική κόντρα τους πάνω από το γενικότερο συμφέρον της Ομογένειας, το μέλλον της οργάνωσης αυτής, η οποία δεν κατάφερε μέχρι τώρα να εξελιχθεί ανάλογα με τις απαιτήσεις των καιρών και να διευρύνει τον ρόλο και την παρουσία της, μοιάζει δυσοίωνο.
Από την στιγμή που προκαλεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει, θα της γυρίσει την πλάτη η Ομογένεια. Η ευθύνη της διοργάνωσης της Παρέλασης θα περάσει σε άλλα χέρια, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Το κενό που αφήνει θα πληρωθεί, νομοτελειακά, διότι η φύση αποστρέφεται τα κενά.
Αλλά, επειδή οι ανάγκες της Ομογένειας ξεπερνούν πια την διοργάνωση μιας ετήσιας παρέλασης, η οποία, ούτως ή άλλως, δεν είναι δίχως τα δικά της προβλήματα, θα πρέπει να γίνει μια δημόσια συζήτηση για την παρούσα δομή της οργανωμένης Ομογένειας και τις ελλείψεις που παρουσιάζει. Ελλείψεις που η Ομοσπονδία και άλλοι μεγάλοι οργανισμοί δεν αντιμετωπίζουν μέχρι σήμερα.
Ώρα για αλλαγή σελίδας;
Δεδομένης της δυσλειτουργικότητας του θεσμού, μήπως έφθασε η ώρα να συζητηθεί ένα νέο σχήμα που θα μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα στις σημερινές ανάγκες της Ομογένειας; Προκαλεί εντύπωση ότι όλα αυτά τα χρόνια, η Ομογένεια της Αμερικής δεν ακολούθησε την ενδεδειγμένη οδό της αυτοοργάνωσης σε γεωγραφικές κοινότητες (π.χ. ανά πόλη) που θα ενώνουν όλες τις δυνάμεις του Ελληνισμού σε κοινή δράση, όπως κάνει η Ελληνική Διασπορά σε άλλες χώρες ή όπως εφαρμόζεται με επιτυχία και στις ΗΠΑ από άλλες εθνότητες.
Μήπως έφθασε η ώρα να εξεταστεί το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας Ελληνικής Κοινότητας Νέας Υόρκης, που θα μπορούσε, εκτός από την διοργάνωση της Παρέλασης, να αναλάβει ενεργό ρόλο σε κρίσιμα θέματα όπως η ελληνική Παιδεία, διεξαγωγή πολιτιστικών εκδηλώσεων, υποστήριξη των εθνικών θεμάτων, αποπεράτωση κοινωφελών έργων, κτλ.
Λέγεται συχνά ότι οι κρίσεις γεννούν ευκαιρίες. Ίσως, λοιπόν, η παρατεταμένη κρίση που απειλεί την Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Ν. Υόρκης προσφέρει την ευκαιρία για την αναβάθμιση και μετεξέλιξη του θεσμού… Αρκεί να αξιοποιηθεί η ευκαιρία αυτή εγκαίρως.
