Τὴν ἐπαύριον τοῦ β’ παγκοσμίου πολέμου ὁ κόσμος ὁλόκληρος εὑρέθη διῃρημένος σὲ δύο ἄντικρυς ἀντίθετα ἰδεολογικῶς στρατόπεδα, ἀφ᾽ ἑνὸς τὸ σοβιετικό , ποὺ μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὴν τότε Σοβιετικὴ ῞Ενωσι ἐπεδίωκε τὴν παγκόσμιο κυριαρχία, μὲ ὑποκινούμενες τοπικὲς ἐξεγέρσεις, καὶ ἀ φ᾽ ἑτέρου τὸ στρατόπεδο τῶν ἐλευθέρων χωρῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου.

Εἰς τὸ δεύτερο αὐτὸ ἀνῆκε καὶ ἡ ῾Ελλάς , τόσον ἀπὸ πολιτιστικὴ παράδοσι , ποὺ εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ ἀσύμβατη πρὸς κάθε μορφῆς αὐταρχικοῦ καθεστῶτος, ὅσον καὶ ἀπὸ τὴν ἄποψι τῶν ἰδίων της ἐθνικῶν συμφερόντων.

᾽Αφοῦ ἐπέκτασις καὶ εἰς αὐτὴν τῆς σοβιετοκρατίας θὰ συνεπήγετο ὄχι μόνον τὴν ἀπώλεια κάθε πολιτικῆς ἐλευθερίας , ἀλλὰ καὶ τὸν ἄμεσον ἐδαφικόν της ἀκρωτηριασμόν . Διότι ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ μεσοπολέμου (μεταξὺ α’ καὶ β’ παγκοσμίου πολέμου) εἶχε ρητῶς καὶ ἐπισήμως διακηρυχθῆ ἀπὸ τὴν Κομμουνιστικὴ Διεθνῆ τὸ ἐν προκειμένῳ σταλινικὸν πρόγραμμα, ποὺ συνέχιζε ἐκεῖνο τῆς τσαρικῆς Ρωσίας:

τῆς καθόδου τῶν Σλάβων εἰς τὸ Αἰγαῖον μὲ ἀκρωτηριασμὸν τῆς ῾Ελλάδος διὰ τῆς ἀποσπάσεως τῆς Μακεδονίας καὶ συμπήξεως μὲ τὰ ὑπόλοιπα μικρότερα τμήματα αὐτῆς, τὰ ἀνήκοντα εἰς τὴν Νοτιοσλαβίαν καὶ Βουλγαρίαν, ξεχωριστοῦ, δῆθεν ἀνεξαρτήτου, «Μακεδονικοῦ» σοβιετικοῦ κράτους.

᾽Επιδίωξι, τὴν ὁποίαν εἶχε, δυστυχῶς, ἐπισήμως ἀσπασθῆ , μὲ τρομεροὺς εἶναι ἀλήθεια ἐσωτερικοὺς κλυδωνισμοὺς διὰ τὸν ἀντεθνικὸν καὶ ἀνθελληνικὸν χαρακτῆρα της, καὶ ἡ τότε ἡγεσία τοῦ Κ.Κ.Ε.

… Μὲ τὸν δῆθεν “Δημοκρατικὸ Στρατὸ Ελλάδας”, συντιθέμενον, – μὲ τὴν ἐξαίρεσι φυσικὰ τῶν βασικῶν στελεχῶν του, τὰ ὁποῖα ἦσαν δουλικώτατα ἀφιονισμένα ἀπὸ τὴν σταλινικὴ καθοδήγησι, μὲ τυφλὴν ὑπακοὴν εἰς τὰ προστάγματά της, – κυρίως ἀπὸ ἐξαπατηθέντες ἀπὸ τὰ ἰδεολογικά τοῦ Κ.Κ.Ε. κηρύγματα, μὲ τὰ ὁποῖα βεβαίως καὶ σταθερῶς ἀπεκρύπτετο ἡ ἐθνοπροδοτικὴ ἐπιδίωξις ἐδαφικοῦ τῆς Πατρίδος μας ἀκρωτηριασμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πάμπολλους βιαίως στρατολογηθέντες . ᾽Απόδειξις τοῦ τελευταίου αὐτοῦ εἶναι ὁ μεγάλος ἀριθμὸς τῶν 21.258 λιποτακτῶν τοῦ δῆθεν “Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ” πρὸς τὶς ἐθνικὲς δυνάμεις.

῾Επόμενον ἦτο ἡ ἐθνοπροδοτικὴ ἀνταρσία νὰ κατασυντριβῇ . ῾Ο ἀγὼν ἐπερατώθη μὲ τὶς νῖκες τῶν ἐθνικῶν δυνάμεων εἰς τὸν Γράμμον καὶ τὸ Βίτσι κατὰ τὰ τέλη Αὐγούστου 1949.

Originally posted 2022-02-07 23:21:19.

Written by

Ιωάννης ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ

Ο Ιωάννης Νασιούλας είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικονομίας. Είναι Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης "Νέα Αρχή για την Θεσσαλονίκη", Δημοτικός Σύμβουλος και Υποψήφιος Δήμαρχος του Δήμου Θεσσαλονίκης.