Όταν, μετά από έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, ανέλαβε τα σκήπτρα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο Βεσπασιανός, βρήκε άδεια ταμεία. Για να τα γεμίσει, άρχισε να επιβάλλει φόρους παντού. Ένας από τους πλέον γνωστούς ήταν αυτός επάνω στα ούρα. Φορολόγησε, δηλαδή, την συλλογή των ούρων από τις δεξαμενές, τα οποία ήταν περιζήτητα λόγω των χημικών στοιχείων τους (π.χ. αμμωνία) και χρησιμοποιούντο για την λεύκανση των ρούχων, την βυρσοδεψία, κτλ.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Σουητώνιο, ο γυιος του Βεσπασιανού Τίτος διαμαρτυρήθηκε στον πατέρα του για τον φόρο αυτό, θεωρώντας τον ευτελιστικό. Τότε, ο Βεσπασιανός πήρε μια χούφτα από νομίσματα, τα έδειξε στον γυιό του και τον ρώτησε αν μυρίζουν. Όταν ο δεύτερος απάντησε αρνητικά, ο αυτοκράτορας παρατήρησε «κι όμως, προέρχονται από τα ούρα». Η ιστορία κατέγραψε αυτή την στιχομυθία με το γνωμικό «pecunia non olet», δηλαδή, τα χρήματα δεν μυρίζουν.
Οι ψήφοι δεν μυρίζουν
Στην πολιτική, η αρχή αυτή επεκτείνεται και στις ψήφους. Η Νέα Δημοκρατία προηγείται με τεράστια διαφορά στις δημοσκοπήσεις και ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ετοιμάζεται και επισήμως για την δεύτερη θητεία του ως πρωθυπουργός μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν επίσης ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μπουν και νέα μικρά κόμματα στο κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα να αφαιρέσουν κάποιες έδρες από τα μεγαλύτερα κόμματα. Ειδικά για το κυβερνών κόμμα, εμφιλοχωρεί πάντα ο κίνδυνος της εσωτερικής αντιπολίτευσης, σε περίπτωση που δεν διαθέτει μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετωπίζει το ρεπουμπλικανικό κόμμα στην Αμερικανική βουλή.
Με το θέμα της ανάδειξης αυτοδύναμου κυβερνητικού κόμματος να θεωρείται σχεδόν δεδομένο, το ενδιαφέρον στρέφεται περισσότερο στην εκλογική μάχη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Σύριζα για το ποιο κόμμα θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς και ποια από τα μικρότερα κόμματα θα περάσουν το κατώφλι της Βουλής. Δύο από αυτά που βρίσκονται επί θύραις πρόκειται για κόμματα που θα κάνουν το κοινοβουλευτικό τους ντεμπούτο αν εκλεγούν – το συντηρητικό κόμμα «Νίκη» με αρχηγό τον δάσκαλο κ. Δημήτρη Νατσιό και το κόμμα της πρώην προέδρου της Βουλής κας Ζωής Κωνσταντοπούλου «Πλεύση Ελευθερίας», το οποίο φαίνεται να καλύπτει τον χώρο της πατριωτικής αριστεράς.
Αμφότερα αποτέλεσαν την έκπληξη των εκλογών του Μαΐου, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθούν τα υπόλοιπα κόμματα και να βάλλουν εναντίον τους, αφήνοντας αιχμές για τις πηγές χρηματοδότησής τους, αλλά και για την εσωτερική λειτουργία τους και τον τρόπο λήψης αποφάσεων.
Νεόκοπα κόμματα και κόμματα εξουσίας
Το πρόβλημα με νεόκοπα κόμματα είναι το γεγονός ότι δεν ξέρει ο ψηφοφόρος τι ακριβώς να περιμένει, ακριβώς επειδή πρόκειται για κάτι νέο. Στο παρελθόν, υπήρξαν διάφορες περιπτώσεις όπου περιθωριακά κόμματα που κατάφεραν να μπουν στην Βουλή αποδείχθηκαν χειραγωγήσιμα και εύκολη λεία για το καθεστώς, μόλις δυσκόλευαν τα πράγματα. Δεν μπορούσαν να ελέγξουν τους βουλευτές τους, άλλαζαν ή δεν διέθεταν ξεκάθαρες θέσεις για σοβαρά ζητήματα και συχνά κατέληγαν να κανιβαλίζονται από τα μεγαλύτερα κόμματα. Δεδομένων τούτων, οι ψηφοφόροι οφείλουν να είναι προσεκτικοί και να ενημερωθούν υπεύθυνα πριν ψηφίσουν.
Από την άλλη, το πρόβλημα με τα μεγάλα καθεστωτικά κόμματα είναι ότι ξέρουν οι πολίτες ακριβώς τι να περιμένουν από αυτά και καθώς φαίνεται, δεν είναι και πολύ ικανοποιημένοι.
Εν πάση περιπτώσει, από την κριτική των καθεστωτικών κομμάτων προς τα νεόκοπα λείπει η απαραίτητη αυτοκριτική και αποφασιστικότητα να διορθωθούν τα λάθη του παρελθόντος. Άλλωστε, γιατί οι κατηγορίες περί δήθεν ρωσικού δακτύλου στην χρηματοδότησή τους να θεωρούνται χειρότερες από την υπερβολική επιρροή που ασκούν άλλες ξένες δυνάμεις, μεταξύ των οποίων είναι η Τουρκία και η οικογένεια Σόρος; Μέσα από οργανισμούς όπως το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή ή τα ΜΚΟ του κ. Σόρος, οι δυνάμεις αυτές στοχοποιούν την αχίλλειο πτέρνα της Ελλάδος – τον ραγδαίως συρρικνούμενο πληθυσμό και τον υπερβολικά χαμηλό δείκτη γεννητικότητας. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση απειλεί, συν τω χρόνω, να αντικαταστήσει τον γηγενή πληθυσμό, ενώ οι προσπάθειες της Τουρκίας να εργαλειοποιήσει την μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της περιοχής.
Υποκρισία η κριτική προς τα μικρά κόμματα
Όλο αυτό συμβαδίζει με αποκάλυψη-κόλαφος του πρώην διπλωματικού συμβούλου του κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αποκάλυψε πώς στο παρελθόν ο Σύριζα υπέκυψε στις απαιτήσεις του Τουρκικού Προξενείου να αντικαταστήσει την υποψήφιά του για τις ευρωεκλογές κα Σαμπιχά Σουλεϊμάν με μειονοτικό υποψήφιο (πράκτορα) του των Τούρκων. Ομοίως, στις εκλογές του Μαΐου, οι δύο μειονοτικοί υποψήφιοι του Σύριζα στον νομό Ροδόπης (τον μόνο νομό που κέρδισε σε ολόκληρη την Ελλάδα) κατηγορούνται ότι έχουν προβεί σε φιλοτουρκικές δηλώσεις σχετικά με την μειονότητα της Θράκης, οι οποίες σίγουρα θα αξιοποιηθούν από την Άγκυρα για να αμφισβητήσει το καθεστώς στην περιοχή.
Οι κατηγορίες που ακούγονται εναντίον των μικρών κομμάτων περί ετσιθελικές αλλαγές στην λίστα των υποψηφίων τους δεν έχουν νόημα, υπό την έννοια ότι τα μεγαλύτερα κόμματα πράττουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Εξάλλου, τα μεγάλα κόμματα ευθύνονται για το σύστημα της εκλογικής λίστας, μέσα από το οποίο παρακάμπτεται η λαϊκή βούληση σε επαναληπτικές και πρόωρες εκλογές. Αντί λοιπόν να εκτοξεύουν κατηγορίες για πρακτικές που τα ίδια προσυπέγραφαν στο παρελθόν, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και ας προβούν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις του εκλογικού συστήματος για να εξαλείψουν τέτοιου είδους κομματικές ταχυδακτυλουργίες.
Παραδόξως πως, ενώ ο γυιός του Βεσπασιανού Τίτος βρήκε την φορολόγηση των ούρων αηδιαστική, δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία κατά την πολιορκία της πόλεως των Ιεροσολύμων, η οποία βρισκόταν σε στάση. Προφανώς, η οσμή του αίματος από τα πολλά θύματα του πολέμου ή της κάπνας και των στακτών που γέμισαν τον αέρα αφού έκαψε την πόλη δεν ενόχλησαν την όσφρησή του όσο τα ούρα.
Ας ελπίσουμε ότι η νέα κυβέρνηση θα έχει συνείδηση εξίσου ευαίσθητη με την όσφρησή της και ότι θα είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα που απειλούν την πατρίδα μας καθημερινά (π.χ. η συντονισμένη δράση της Τουρκίας και των ΜΚΟ που αποβλέπουν στην αποσταθεροποίηση της χώρας) και όχι μόνο πρακτικές που δεν βολεύουν το κόμμα παραμονές των εκλογών.
